Dag bloggers,
Loes...
Bijna twee maanden geleden was er hier in onze gemeente een ongeval... Loes, een meisje van 7 kwam er bij om het leven. En toen stond meteen de hele gemeente in rep en roer...
Wij kenden Loes een beetje maar haar mama nog veel beter. Zij is één van onze actrices in ons theater... En daarom raakte het ons des te meer, omdat we het gezin kennen en omdat we hun pijn voelden. Een kindje verliezen is toch het ergste wat iemand kan meemaken...
De ouders van Loes gingen er goed mee om, zij hadden begrip voor de chauffeur van de auto waar het ongeval me gebeurde. Ze deden een oproep omdat het kruispunt waar Loes, samen met haar mama, zus en broer moesten oversteken om naar school te fietsen, veiliger moest worden... De papa deed een oproep om een unicorn voor het raam te plaatsen zodat de broer en de zus konden zien dat iedereen met hen mee leefden... En die unicorns verschenen ook op fb... iedereen deed mee, over het hele land en nog verder verschenen unicorns op fb...
En ik maakte een wimpel om aan onze raam te hangen... En boven stond er een pluchen eenhoorn van Eva voor het raam... Gisteren heb ik de ramen gepoetst en de slinger weg genomen. Over een tijdje zullen we in ons theater een herdenking organiseren en dan gaat die slinger, samen met vele andere tekeningen, kaarten en woorden van troost naar de familie...
De plaats van het ongeval werd een herdenkingsplaats waar velen bloemen, kaarsen en tekeningen kwamen halen. Dit kaarsenpotje heb ik er op een stille zondagochtend gezet... Een sereen momentje zo net na zonsopgang...
We konden de uitvaart van Loes volgen door lifestream. Wij lieten van onze vereniging een heel mooi bloemstuk maken in de vorm van een regenboog. Deze lieverd stond er bovenop... Hij maakt een heel lief geluidje en ondertussen staat hij in de woonkamer van de ouders, broer en zus... Zelf kocht ik er ook ééntje om de herinnering aan Loes niet verloren te laten gaan...
Ik maakte uiteraard ook nog kaartjes voor Loes. Die laat ik een andere keer nog wel zien...