Straffe mama in de kijker op moederdag...

Dag bloggers,

Vandaag is het hier in Antwerpen moederdag en ik wil dan ook graag een straffe moeder in de kijker zetten. 

Vier jaar geleden verongelukte Loes tijdens een tragisch verkeersongeval. Mama Nathalie is één van de leden van onze theatervereniging. Ik ken haar al sinds ze 12 was. Dus het verhaal van eenhoorn-Loesje heeft ons ook allemaal heel erg geraakt.

Vorige week was het hier in Bornem en omstreken de jaarlijkse dodentocht. Dat is een wandeling van 100 km die binnen de 24 uur gewandeld moet worden. Er zijn ook lopers die het parcours op zo'n 10u doen, de meeste zijn wandelaars. Dit jaar waren ze met bijna 13.000. Nathalie had altijd al gezegd dat ze ooit die tocht wou mee wandelen en ze heeft dat vorige week ook gedaan. De meter van Loes, haar nicht is mee gestart maar heeft het onderweg moeten opgeven door knieproblemen. Nathalie is in haar eentje verder gestapt en ze heeft het gehaald! 

We vonden dat zo geweldig dat we haar bij de eindmeet zijn gaan opwachten, samen met haar man André en hun kinderen Ella en Lenn. Eva en Caroline hadden een supportersplakkaat gemaakt en ikzelf een kaart. Eva kwam bij mij zitten en wou dan zelf ook nog een kaart maken. 

Kijk, bewonder en geniet mee...

De kaart die ik maakte, de eenhoorn staat op een wobble...

Eva's kaart voor Nathalie met hieronder de tekst die ze zelf schreef, recht uit haar grote kleine hartje! 💕

Hier de supporters op weg naar de eindstreep. Zelf moesten wij maar 1 km wandelen van de auto tot het eindpunt maar dat was voor mijn voetjes toch al genoeg... Maar ik deed het graag voor het eerbetoon dat we aan Nathalie wilden opdragen...

Het supportersbord dat Caroline en Eva gemaakt hebben...

Nathalie die in volle glorie over de eindmeet stapte. Ze zag er stralend uit ondanks de vermoeidheid en de zere voeten. 

Hier de affiche aan hun raam aan de straatkant, samen met twee supportersborden erbij... Deze foto haalde zelfs de krant! 

Ondanks dat het een zware tocht was en dat ze de laatste 40 km enkel op doorzettingsvermogen stapte, zag Nathalie er bij de aankomst geweldig goed uit. Ze was moe en haar voeten deden pijn. Omdat ik voor haar iets wou meenemen, was ik op het idee gekomen om een voetverzorging te voorzien. Dochters Laura en Caroline die mee gingen supporteren waren wat productjes gaan kopen: een voetmasker, een voetbalsem, gekke pleisters en twee setjes speciale sokken. Laura wandelt zelf ook veel en wist dat deze wonderen kunnen doen na een lange staptocht. 

De dag na de tocht werden we uitgenodigd voor een drankje om te klinken op de prestatie. Nathalie kwam de voordeur open doen met de sokken aan haar voeten. Ze zei dat ze het masker en de voetbalsem dankbaar gebruikt had en dat dat een geweldig gevoel was... Missie volbracht! 

De pleisters waren zelfs overbodig want Nathalie heeft er geen enkele blaar aan overgehouden, en dat dankzij haar tenenkousen, dat zijn kousen zoals handschoenen waardoor elke teen apart ingepakt zit...

Straks komen mijn mama, 2 schoonmama's en de kinderen eten voor moederdag. Dat is ons jaarlijkse 'Mosselen-voor-moederdag-etentje'. Grappig is dat mijn 2 schoonmoeders geen mosselen lusten, die krijgen dan iets anders... Noah wel ze, die eet als 5-jarige een hele mosselpot leeg!! 

Ik begin nu aan mijn moederdag-kaarten. Door de workshop van gisteren, is dat er nog niet van gekomen. Gisteren zaten Nathalie (dezelfde als hierboven), haar dochter Ella en Eva aan mijn tafel. Zij kwamen moederdagkaarten maken... Noah is later nog aangeschoven en maakte ook een kaart voor zijn mama. Die zien jullie later nog wel...