droogbloemkaarten voor José en Annie + fotoverhaal ateljee

Dag bloggers,

Het is zo ver... Na drie jaar geduldig (of in gevallen als GerJanne - ongeduldig) wachten (en dat laatste is helemaal terecht!) vinden jullie hieronder het fotoverhaal van mijn ateljee. (wat ik koppig zo blijf schrijven omdat ik atelier niet mooi vind - haha!)

Eerst nog een paar kaarten die ik maakte voor de verjaardag van Annie (op bestelling) en José (mijn eerste schoonmoeder)

En dan nu... Waarom nu pas foto's van mijn ateljee? Wel, we zitten al zo lang te verbouwen en er kwamen steeds zaken te staan die er niet echt hoorden. Er stonden twee kastjes die ik er niet wou en ondertussen zijn ze zo eigen geworden dat ze gewoon zijn blijven staan, ze zitten ook alweer vol met spullen... 

En vorig weekend deed ik mee aan de 'open-atelier-route' van onze gemeente. Dus moest alles opgeruimd en netjes zijn... Dat was het moment om foto's te maken... Voilà!

Dit was het vroeger:

Op een Valentijns zondag zei ik aan manlief dat ik een ateljee wou maken in een buro die vroeger van de kinderen was. Hij zij dat het ok was maar ik moest het maar doen met de verf die we hadden. Dochter Laura kwam alles mee schilderen en we hebben alle restjes groen bijeengemengd. Dit is het resultaat:

In de tweede ruimte stonden allemaal dozen opgestapeld met materiaal

En dit is het geworden:

De grote tafel staat normaal tegen de zijwand. Als ik workshops geef, wordt ze naar het midden verschoven

In de hoek naast de kaste een koffie/theehoekje met afwasbakje

Hier het zicht van helemaal vooraan tot achteraan (lengte: 14m)

Voor Eva en Noah een mini-ateljeetje waar zij graag hun eigen knutselwerkjes maken

Daarnaast een bureau voor mezelf. 

Aan de overkant een ontvangsthoekje voor bezoekers. Ik zit er zelf ook graag 

Het kastje in de hoek kreeg ik ooit van een vriendin die het niet meer nodig had

Tijdens de open-atelier-route had ik het geboorteproject van Noah nog eens uitgestald

Op deze kast staat mijn snijmachine. Handig als die een vaste plek heeft. Het kastje rechts heb ik al 30 jaar en kon er geen afscheid van nemen. Eigenlijk hoorde het niet in mijn ateljee maar ondertussen zit het ook al vol...

De tv boven de kast kreeg ik van manlief. Ik zit zo veel avonden in mijn ateljee dat ik geen tijd had om tv te zien. Altijd fijn om het nieuws te volgen of om gewoon de radio op te zetten. Dat kan ook... Hij draait trouwens naar alle richtingen. Ook handig...

Deze twee kastjes heb ik ook al zeker 30 jaar. Het groene hoorde ook niet echt in het ateljee maar zit vol met leuk papier. Ik kocht het ooit om de doopsuiker van mijn zoon in te zetten. De hoge kast zit vol met linten...

En dan het huzarenstuk van mijn ateljee. De grote kast. Deze maakte manlief ook helemaal op maat. Ik heb met mijn zoon alles opgemeten en getekend. Elke centimeter is benut. Er zitten per vak ook achterpanelen in zodat niks te ver naar achter kan schuiven. En ze sluit met 8 losse schuifpanelen. Zodat ik de kast kan openen, waar het nodig is. 

Hier zie je de werktafel tegen de muur staan. Dat is handig als ik alleen aan het werk ben, zo heb ik meer ruimte om rond te lopen. 

En hier ben ik zelf aan het werk. Als je goed ziet, ben ik de droogbloemen aan het binden van de kaart voor Annie hierboven. De cirkel is rond...

Ik kwam bij het opzoeken van foto's zo veel leuke verbouwfoto's tegen en die wou ik ook tonen. Maar daar zal ik volgende week vrijdag een nieuw fotoverhaal van maken. Komen jullie dan weer kijken? 

Oh ja, nog 1 foto... Deze wou Noah (4) afgelopen zondag zelf maken. Ik heb hem dan maar even mijn camera toevertrouwd... 

Voilà, jullie geduld is beloond, alles is getoond. 

En als je ooit in de buurt bent, steeds welkom! De koffie en thee staan klaar!