Herman 70 en een verhaal over Zuster Alice

Dag bloggers,

Gisteren was een goed gevulde dag met boodschappen en de verhuis van opa Stanny die naar huis mocht. We hadden hier thuis stoofvlees gemaakt en groentjes gesneden. Dat hebben we 's avonds mee genomen want de jarige Stanny had zo'n zin in stoofvlees met frietjes. Ondanks zijn strenge dieet, hebben we dat voor hem gemaakt. Al de kinderen kwamen mee en die hebben dan ook geholpen bij het dekken van de tafel en ook bij het afruimen en de afwas... Het was gezellig. 

De dag was zo gevuld dat ik zelfs geen tijd heb gehad om zijn verjaardagskaart te maken, dus dat moet dan vandaag maar. Want vandaag staat er een ateljeedagje gepland. De strijk moet nog maar even wachten. 

Vandaag de kaart die ik voor meester Herman maakte. Hij was vroeger de computerleraar op de lagere school waar mijn kinderen gingen en hij was het ook die mijzelf mijn eerste computerlessen gaf. Toen mijn oudste dochter Laura (35) in de 3de kleuterklas zat, kreeg de school haar eerste computers. Wij hadden dat zelf nog niet en konden als ouders 's avonds mee computerles gaan volgen. Nu hij 70 werd, gingen de collega's hem vieren en ze deden een oproep bij oud-leerlingen om zo 70 verjaardagskaarten bij elkaar te krijgen. Ik weet niet hoeveel het er juist geworden zijn, maar volgens mij véél meer...

Dat doet mij ook denken aan Zuster Alice. In die tijd zaten er nog zusters op de school. Zij woonden er zelfs want de school was in een oud klooster. En Zuster Alice was de portierster en zij kende alle 600 leerlingen bij naam. Toen zij 80 werd, heb ik zelf een oproep gedaan via de leerkrachten. Ik heb toen samen met een kleuterjuf een plannetje gesmeed en een briefje met alle leerlingen meegegeven met de oproep om op 21 juni, de dag dat ze 80 werd, iets voor haar mee te brengen... Een tekening, een kaart, een bloemetje... En die dag was het aanschuiven om binnen te komen in de school. Er stond zo'n lange rij. Iedere leerling had iets mee genomen. Meester Herman stond dan ook het hele gebeuren te filmen. Zuster Alice lachte toen ik er met mijn 4 kinderen aan kwam. Ze zei: "Nancy, ik heb een vermoeden dat jij hier mee achter zit!"

Ik ben haar vanaf dan elk jaar een verjaardagskaart blijven sturen. Jaren later, de zusters woonden ondertussen in woonzorgcentra, allemaal verspreid over het land, hebben we Zuster Alice een keer bezocht. Ze werd toen 96 jaar en had op haar kerstkaart geschreven dat ze ons nog zo graag eens wou zien. We hadden aangemeld wanneer we gingen komen (mijn 4 kinderen gingen allemaal mee) en er stonden een heleboel gebakjes klaar, wel 2 per persoon... 

4 jaar later heb ik een uitnodiging gekregen om naar het feest te komen van 
Zuster Alice haar 100ste verjaardag. Dat hebben we dan ook gedaan. En nog een jaar later is ze overleden. Zuster Alice zal altijd in ons hart blijven wonen, we hebben haar graag gezien... 

Deze kaart was dus voor meester Herman...

Ik ben het bericht over de 100ste verjaardag van Zuster Alice even terug gaan opzoeken. Dat kan je hier nog een keer terug lezen...

En hier staat de post van ons bezoek aan haar op haar 96ste verjaardag